Inmiddels ben ik alweer ruim vier maanden in Australië. Holy shit, vier maanden al! Tijdens mijn studie heb ik vijf maanden in Riga en Bangkok gewoond. Ik herinner me dat ik toen vond dat ik al lang van huis was. Mijn wereldreis startte eind februari 2019 en ik heb het gevoel dat dit nog steeds het begin is. Tijdens de afgelopen tien maanden heb ik echt gebackpackt, maar ik ben net als nu ook langer op één plek geweest. Het leuke daarvan is dat je een betere indruk krijgt van een plek en dat je de locale mensen beter leert kennen. Hier op Solontravel.nl heb ik mijn Italiaanse avontuur eigenlijk helemaal nog niet behandeld. Such a shame. Het leventje in Italië was heerlijk! Call it a life as a princes. Ik vertel je hoe ik er terecht kwam, wat ik er deed en wat jij er kan gaan doen!
Toe aan structuur
De Filipijnen waren de eerste bestemming van mijn wereldreis. Vervolgens reisde ik door naar Japan, Maleisië en Bali. Vanuit Denpasar vloog ik via Kuala Lumpur en Muscat naar Milaan. Een belachelijk lange reis en op dat soort momenten herinner ik mezelf eraan dat ik gewoon wat meer geld moet uitgeven aan ticket waardoor je minder vaak moet overstappen. Maar goed, van datzelfde geld kan ik ook weer (deels) een nieuw ticket kopen naar een nieuwe bestemming, dus dan maar even doorbijten.
Het was het begin van mijn wereldreis. Oh wat had ik er ontiegelijk veel zin in. Ik wilde niks overhaasten, maar andere reizigers die ik tegen kwam noemden mij een hardcore traveller. Ik deed (en doe) niet één ding op een dag.. ik ging én ’s ochtends én ’s middags op pad. Laat naar bed, vroeg opstaan. Het reizen gaf me zoveel energie dat het allemaal prima vol te houden was en anders ging ik even powernappen op een of ander tropisch strand. Toch zijn een hoop dingen in Azië behoorlijk inefficiënt. Vertrek- en aankomsttijden? Neem dat niet met een korreltje, maar een flinke korrel zout. Onfatsoenlijke toiletten, uitlaatgassen, chaotisch verkeer, rijst en kip… het is en blijft Azië. Absoluut niets mis mee, maar ik begon te verlangen naar wat structuur en efficiëntie. Voor m’n gevoel was het te vroeg om al naar Australië te gaan en het leek me supercool om in een Italiaans landhuis lekker van het Italiaanse leven te gaan genieten. Ook zaten er in Nederland een paar belangrijke feestjes aan te komen en als je dan in Italië bent, dan ben je toch bijna thuis.
Op zoek naar een Italiaans landhuis
Dus zo begon mijn zoektocht naar een Italiaans landhuis waar ik hopelijk mijn romantische plaatje kon gaan realiseren. Ik had een aantal eisen: het moest een gigantisch huis zijn waar veel mensen samen komen en waar ze cappuccino’s drinken uit té sjieke kopjes met uitzicht op of niet ver van wijngaarden. Het hele plan moest me niet te veel geld kosten. Verder wilde ik dat de zon er zou schijnen en als het even kon wilde ik ook een oma Bertolli. Dat was dan wel het ultieme droompakket, maar dromen mag. Ik opende de website van Workaway. Dit is een ideaal platform voor unieke ervaringen. Het werkt als het ware zo: je werkt ergens en in ruil daarvoor krijg je een bed en wat te eten. Eventuele extra’s verschillen per host. Ik schreef een paar families aan en niet lang daarna kreeg ik reactie. We hadden wat e-mail contact en op een geven moment vertelden ze me dat ik meer dan welkom was om een maandje bij hen te komen wonen. Het was mijn eerste ervaring via het platform en ik vond het maar al te spannend om een ticket naar Italië te boeken. Wat als het fake zou zijn? Wat als dit, wat als dat? Het schoot heus door mijn hoofd, maar altijd komt alles goed, dus ook dat.
Wijn, kaas & brood
Ik stuurde de vluchtgegevens door en de vader van deze familie bood aan om mij op de airport ophalen. Het landhuis was onmogelijk met het openbaar te bereiken en ik vond het wel relaxed na zo’n debiel lange reis. Ik kreeg een berichtje op mijn telefoon binnen. “Hi Lonne, I’m waiting for you at the exit. I’m wearing a blue jacket.” Thank god, er staat dus iemand op mij te wachten. Het is dus niet nep. We moesten nog zo’n anderhalf uur rijden en tijdens die autorit vocht ik tegen mijn slaap en deed ik gigantisch m’n best om een sociaal praatje te houden. Het liefst wilde ik gewoon slapen, maar je wil toch een beetje een goede eerste indruk maken. Eenmaal aangekomen bij het landhuis ging de deur naar de woonkeuken open. En wat denk je: een tafel, bedekt door een rood-wit geblokt tafelkleed, vol met verschillende kazen, vleessoorten, brood en uiteraard wijn. Of ik ook een glas wilde of dat ik meteen naar bed wilde? Nou dat kon ik in de verste verte niet afslaan. Oh wat smaakte dat goed! Welkom in Italië! Ik ben een enorme sucker als het aankomt op borrels. Al helemaal na een tijdje in Azië waar goede wijn, kaas en vers brood niet echt bestaat. Vervolgens kroop ik in een heerlijk groot bed in een kamer die ik met niemand hoefde te delen en waar ik mijn kleding weer eens in een kast kon hangen. Het zijn de kleine dingen waar je gelukkig van wordt als je het al een tijdje niet meer hebt gehad.
Work work work
Wat ik precies tijdens deze maand in Italië deed qua werk? Nou het was lastig werk te noemen, maar vooruit. Het landhuis is een Bed & Breakfast met daaraan een apart woongedeelte gevestigd in de plaats Govone. Nog nooit van gehoord? Snap ik. Het is een inimini dorpje waar eigenlijk niets te doen is, maar waar het wel heel mooi is. Het dorpje ligt tussen Milaan en Turijn in. Goed mijn taken dus… Iedere ochtend hielp ik mee om het ontbijt klaar te zetten, zorgde ik ervoor dat de gasten een heerlijk romige cappuccino kregen, maakte ik het zwembad schoon en at ik vervolgens de leftovers van het ontbijt op. Verder maakte ik op verzoek lekkere borrelplanken, checkte ik gasten in en uit en verbeterde ik hun social media kanalen. That’s pretty much it. Het was voornamelijk een heerlijke maand waar ik deel uitmaakte van een Italiaanse familie (Oma Bertolli YES, papa, mama, een dochter en twee katten) en dus “leerde” hoe het lokale Italiaanse leven eraantoe gaat. Absoluut een lekker leef!
