Surfen op Bali.. klinkt leuk! De uitvoering…. Hoewel ik niet zo snel terugga naar een plek waar ik al ben geweest, ben ik toch meerdere keren teruggegaan naar Canggu op Bali. Het is écht een favoriet plekje op deze aardkloot. Het is niet per se een plek waar je lang moet blijven als je “alleen” door Indonesië gaat reizen, wat aan cultuur en natuur gebrek. Vooral als je wat langer op pad bent is het een heel fijne bestemming om even te niksen, even niet te reizen, niet lekker maar heerlijk en gezond te eten voor prima prijsje… gewoon om even bij te komen. Momenteel zit ik in de kou in Melbourne en als ik er alleen al aan terug denk, krijg ik heimwee. Maar goed, één van de dingen die je onwijs goed kan doen in Canggu is loeren. Op het strand struikel je over de surfers en ik heb me laten vertellen dat op sommige dagen de golven perfect zijn voor beginners. Na al dat geloer besloot ik dat het tijd was voor m’n eerst les en dat ging er zo aan toe.
SNEL NAAR 👇🏼
Surfen in Canggu, Bali
Na een fantastische rondreis door Indonesië besloot ik nog ‘even’ in Canggu te blijven. Ik sliep bij Surfing Nomads. Een villa met een dorm, privékamers, zwembadje, werkplekken, keuken en vooral een hoop gezelligheid. Tijdens mijn verblijf waren er ook een aantal fanatiekelingen die soms wel drie keer per dag gingen surfen. Dag in dag uit. Boards werden gewaxt, wetsuits werden schoongespoeld en techniekfilmpjes werden bekeken. Ze zeggen wel eens ‘waar je mee omgaat, word je mee besmet’. Nou dat is in dit geval misschien wel van toepassing. Ik was inmiddels expert geworden in het kijken naar surfers, maar ik zag mezelf nog niet zo gauw met een board onder m’n arm de zee in gaan. Alhoewel, dat zou wel moeten lukken, maar om erop te staan en ook echt een golfje te pakken? Ha! Ik? Naaah, maybe later. Maar ja, waarom eigenlijk ook niet?! Als je het niet probeert, weet je het ook niet.
“Jaaaa, ik stond!”
Om 15.00u ’s middags was het zover. Ik sprong achterop bij de surf teacher en we reden naar strand. Ik kreeg een wetsuit aan en liep met een board op mijn hoofd naar het strand samen met een vent uit het hostel die ook voor het eerst ging surfen op Bali. En om een of andere reden word ik daar best competitief van. Na een uitleg over het board, de veiligheid en hoe de zee werkt met stromingen moesten we oefenen op het droge. “Paddle, paddle, paddle, pop up!” Oke, oke, dat ging zo slecht nog niet. Ik had stiekem al met een vriendinnetje van het hostel die wel kan surfen de pop up geoefend. Goed nog een keer. “Paddle, paddle, pop up!”
Ik zag mezelf nog niet in het water liggen
Op het droge ging het best goed, maar ik moest in mezelf lachen vanwege het feit dat ik niet lang hierna de zee in moest om dit in het water te gaan doen. Ik zag het nog niet gebeuren. Er was ook nog een fotograaf mee die grapte van ik zal een paar mooie shots maken als je van die plank valt. Nou ik zal eerlijk met je zijn, ik word superfanatiek door dit soort opmerkingen en daarnaast wil ik beter zijn dan de andere die ook voor het eerst een lesje neemt. Als ik iets niet ben, is het een waterrat en ik vind het ook zwaar onprettig om een inwendige zoutspoeling te krijgen, maar dat ter zijde. Begrijp me niet verkeerd, bootje varen is mijn lievelings en kan ook geen genoeg krijgen van stranddagen, maar ik ga alleen de zee in als ik het niet meer uit kan houden van de hitte óf als je ergens heel mooi kan snorkelen.
“Oh shit, ik surf gewoon over iemand heen!“
Enfin, een tikkeltje nerveus lag ik op mijn board peddelend naar de plek waar ik mijn eerste golfje zou kunnen pakken. “You’re ready? Paddle, paddle, paddle, pop up!” Ik kreeg nog een extra zetje mee en dacht: oke, focus. Ha dit is cool. Bijsturen nu. Hoe doe ik dat eigenlijk? Huh ik sta nog steeds…?! Oh shit een mens. Die ga ik nu aanrijden of aansurfen of nou… dit gaat best goed! Of toch niet. Oke, ik ga nu zout happen. Ha dit is leuk! Ik wil nog een keer!!
Ik verbaasde mezelf erover dat ik relatief vaak stond. Uiteraard ben ik ook van die plank gedonderd, heb ik écht over mensen heen gesurft en moesten mensen zichzelf dekken, omdat mijn plank nog wel eens door de lucht vloog. Maar voor een eerste keer kan ik al met al kan ik zeggen dat ik heb gesurft en niet heb lopen kloten met een board in het water en dat is best cool. Best? Supercool! Eenmaal terug bij de board verhuur stond er een koude Bintang klaar. We zaten met z’n alle rond een tafel lekker te kletsen en op de achtergrond stond muziek aan. Oh wat smaakte het naar meer! Naar meer Bintangs en naar meer surfsessies! Ik kijk nu al uit naar de Australische zomer om hier nog een poging te wagen!
Goed, nu lijkt het commercieel te worden. Dat is het niet, maar wil jij ook je eerste golfje pakken tijden het surfen op Bali en weet je niet zo goed hoe, wat en waar? Check Surfing Nomads en neem een lesje van Ferry! Dit is niet gesponsord (was het maar zo’n feest), maar ik gun die jongens gewoon wat extra klanten. Zij blij, jij blij. Ik zeg win-win!
