Say whut?! Ben je gek? Ja in sommige opzichten misschien wel, maar nee in dit geval niet. Oké laat ik even van voorafgaan beginnen. Het speelt al wel een tijdje in mijn hoofd, maar jij hebt misschien helemaal geen idee waar ik het over heb. Want waarom zou je in godsnaam nee zeggen tegen zulke toffe bestemmingen en wie vroeg dat dan?
Geld sparen in Australië
Het is januari 2020. Ik ben inmiddels bijna een jaar op wereldreis. Nog steeds vind ik het bijna iedere dag nog al te leuk! Na een aantal maanden door Azië gereisd te hebben, besloot ik dat het tijd was om naar Australië te gaan. Mijn eerste doel voor Australië was om weer even lekker te cashen en te zorgen voor plussen op mijn bankrekening in plaats van alleen maar minnen. Ik bedacht een manier om dit zo snel en efficient mogelijk te doen en dat was door zo veel mogelijk te werken en zo min mogelijk uit te geven. En dat is gelukt! Ik werkte fulltime in een koffietentje en woonde bij een Australische familie in huis waardoor ik dus ook geen huur of boodschappen hoefde te betalen. In ruil daarvoor werkte ik voor hun business in LA, maakte ik het huis schoon en paste ik regelmatig op de kids. Het waren werkweken van minimaal 70 uur en een dag vrij had ik nooit. Achteraf gezien was het eigenlijk wel van de zotte wat ik deed, maar ja… ik had mijn zinnen er nou eenmaal op gezet om eerst flink te sparen om vervolgens weer lekker te gaan reizen. Geld maakt zogenaamd niet gelukkig, maar ’t is wel verdomd handig als je grootste reisplannen hebt.
7 weken op vakantie naar Perth
De familie waar ik bij woonde kan vanuit overal te wereld werken zolang er maar internet verbinding is. Het kantoortje wordt overal mee naartoe genomen. Ze besloten om de kerst en nog iets langer daarna door te brengen met familie aan de andere kant van Australië in Yanchep. Een plaatsje zo’n 55 kilometer boven Perth en als je daar bent, dan bevind je je zo ongeveer aan het einde van de wereld. Perth is namelijk de meest afgelegen stad ter wereld! Maar goed, ze vroegen dus aan mij of ik met hen mee wilde. Ik zag het natuurlijk wel zitten om mee te gaan op vakantie gratis en voor niks. M’n ticket werd betaald, we verbleven in een huis van een familielid en ook kon ik ’s avonds aanschuiven om m’n buikje weer te vullen. Uiteraard bleven de werkzaamheden die ik verrichte voor de familie doorlopen, want niks is gratis natuurlijk.
Alweer naar het strand…
Oh wat had ik zin om na vier maanden in Melbourne weer naar een andere bestemming te gaan en nieuwe dingen te ontdekken. Vandaag precies een maand gelegen kwamen we hier aan. Een groot huis recht aan het strand. Noem het een privéstrand, want er zijn voor de rest niet zoveel mensen hier. Absoluut een voorrecht. Dat besef ik me maar al te goed en ik ben daar ook dankbaar voor. Tegelijkertijd zijn het ook zware weken. Ik word weer even met mijn neus op het feit gedrukt dat ik in mijn eentje aan de andere kant van de wereld zit. Een sociaal leven heb ik hier eigenlijk niet. Zeg maar gerust niet. Daardoor mis ik mijn eigen vrienden en familie des te meer. Ik sta continu in dienst van en heb me te houden aan een strak schema en verplichtingen. Dit was natuurlijk in Melbourne ook al zo, maar daar had ik toch ook meer mijn eigen leven ernaast. Ik had meer vrijheid. Het is behoorlijk intensief en het vraagt van alles van je om 24/7 met je eigen familie samen te wonen. Laat staan een vreemde familie. Plus het feit dat ik alle vrijheid van de wereld gewend was doordat ik lekker aan het backpacken was.
Luister naar jezelf
Begin februari vliegen we weer terug naar Melbourne en een ruime maand later gaan ze dus naar Amerika. Wederom kreeg ik de vraag of ik mee wilde, maar ik heb ze vriendelijk bedankt. Natuurlijk is het een unieke kans en zijn het stuk voor stuk waanzinnige bestemmingen, maar toch gaat het mij niet gelukkig maken om op die manier naar die bestemmingen te gaan. De reden dat ik dit deel is omdat ik jou eventjes wil laten nadenken wat jou nou gelukkig maakt. Ook al lijkt iets zó fantastisch en geweldig (wie wil er niet gratis reizen?!), wat zijn de voorwaarden? Wat is jouw plan? Wat wil jij? Doe je niet (te) veel dingen voor een ander waar jij niet écht vrolijk van wordt? Ik besefte me dit ook al eerder op werkgebied. Ik kon als freelancer/digital nomad (reizen & werken tegelijkertijd) aan de slag voor een organisatie die totaal andere waarden nastreeft dan ik. Ik dacht dat ik daar niet tegenaan zou lopen en dat wel naast me neer kon leggen. Maar zo werkt het niet. Voor mij niet in ieder geval. Ik ben een dromer met grootste plannen en wil maar al te graag dat mijn plannen werkelijkheid worden. Laatst luisterde ik de podcast van 365 dagen succesvol en daarin zeiden ze het volgende: “Als je graag wil dat dingen lukken in je leven en je hebt dromen, plannen en idealen en je wil dat in de werkelijke wereld ook laten slagen, zorg er dan voor dat je een bizar grote ambitieuze missie kiest die jou uitdaagt om te groeien. Een missie die je leert jezelf te ontwikkelingen. Kies ervoor om daar in kleine stapjes naar toe te groeien met uitgestelde behoeftebevrediging, omring jezelf met mensen die jou energie geven, die anders zijn dan jij en waar je dus van kan leren en die jou kunnen helpen. Kijk naar andere mensen hoe zij dingen aanpakken, maar vergelijk je niet met hen. Op die manier hoef jij niet al die oude fouten te maken en kun jij lekker je eigen nieuwe fouten maken.”