Het kan zo lijken dat wanneer je op reis gaat het leven alleen maar fijn is. Een aanschakeling van positieve- en geluksmomenten. Wie dat denkt komt bedrogen uit, want er zijn ook zeker moment dat het allemaal even heel erg verschrikkelijk is. Ik neem je mee in een paar van die momenten die ik heb meegemaakt. Waarom ik daar een selfie van heb? Of ik stuurde ‘m naar iemand toe om het even te delen zodat ik het kwijt was of ik maakte ‘m en hield ‘m voor mezelf. Tot nu dus. Als ik een paar dagen later de foto weer opende kon ik lekker relativeren en besefte ik extra goed dat zo’n rottig gevoel vanzelf weer over gaat en dat het uiteindelijk allemaal best wel mee viel.
1. Voordat ik op wereldreis ging, had ik ergens gezien dat je met een helikopter naar een gletsjer kan vliegen en daar kan gaan hiken. Dat bleek in Nieuw-Zeeland te zijn. Toen ik in Franz Josef aankwam was het slecht weer, maar ik had hoop. Helaas kon de helikopter niet de lucht in. Ik wachtte nog een nachtje in de hoop dat het weer zou opklaren, maar nee… de heli bleef aan de grond. In totaal heb ik drie nachten in Franz Josef geslapen en gewacht op goed weer. Helaas zonder succes. Ik stapte de auto weer in en was boos en verdrietig tegelijk. Daar ging m’n droom in Nieuw-Zeeland.
Klein detail: onverwachts kwam ik later wéér op het zuidereiland en toen was het bij de eerste poging meteen raak! Hoe het eraan toe ging zie je hier!
2. Je wordt misschien misleid door een halve glimlach, maar deze foto nam ik nadat ik net eindelijk de knoop had doorgehakt. Voordat ik vertrok wist ik dat ik eerst naar de Filipijnen ging, vervolgens naar Japan en daarna zou ik mama meeten in Maleisië. Topplan. Dit het moment dat mam weer terug naar Nederland was gevlogen en ik in m’n hostel in Kuala Lumpur zat te bedenken wat ik ging doen met m’n leven. Als alles open staat en alles kan, weet je het soms ook gewoon niet. Daarnaast voelde ik me een soort van achtergelaten aan de andere kant van de wereld. Ik besloot even een pauze te nemen van het reizen. Een week lang zat ik in dit chille én spotgoedkope hostel in KL om weer een nieuwe plannetje te verzinnen.
3. Lost in Japan is niet alleen een liedje van Shawn Mendes, maar oh wat voelde ik me toch lost de eerste paar dagen in Tokio. Ik kwam uit de Filipijnen waar ik een heerlijk eilandleven had. Het was koud (een graad of 8) in Japan, onwijs druk en ik wist gewoon even niet zo goed hoe of wat. Ik weet nog dat ik dacht: ah oke, dus dit Shinjuku. De wijk die bekend staat om z’n gevelreclames en stripclubs. Het deed me niet zoveel al die flikkerende lichten en schreeuwerige posters. Later, toen ik me beter voelde, ben ik nog eens terug gegaan naar de wijk en besefte toen pas wat voor hysterische bende het is!
4. Dit is wel echt een typische #sad. Het zou bijna ongeloofwaardig worden als ik ook nog een dikke pruillip had gemaakt. Goed, het verhaal hierachter is als volgt: ik kwam in november 2018 aan in Sri Lanka. Ik boek altijd de eerste (twee) nacht(en) van mijn reis zodat ik mezelf even de tijd geef om te acclimatiseren. Nou dat hostel bleek geen hostel meer te zijn maar een bouwput. Er waren geen dorms en kreeg dus een ietwat ranzige privékamer. Denk je: oh dat is toch fijn, een kamer voor jezelf? Nou nee, want ik vond het vet spannend om naar Sri Lanka te gaan en ik had er juist zin in om mensen te leren kennen en meteen wat aanspraak te hebben. Bovendien had ik anders wel een lekkere kamer voor mezelf geboekt. Enfin, eenmaal dat geaccepteerd zat het weer niet mee. Het kwam met bakken uit hemel vallen. Straten liepen onder. Zat ik daar op m’n balkonnetje gewikkeld in een handdoek honger te lijden. Om eten te halen moest ik namelijk echt m’n bikini aandoen en zwemmend naar een vreetkraampje. Niet te doen.
5. Deze foto is gemaakt in de Filipijnen. Ik voelde me daar zo fijn! Iedere dag was mijn lievelingsdag. Wel was het spannend om naar Manilla te gaan, omdat je gewoon niet zoveel goede verhalen over deze stad hoort. Het viel me trouwens alles mee en je hoeft deze stad niet per se te ontwijken. Kijk hier maar wat je er allemaal kan doen. Goed, na een maandje rondreizen kwam ik er weer uit en besloot ik samen met een meisje naar het oudste gedeelte van de stad te gaan. Nou, nou! Wat we daar aantroffen. Stapels stenen met doeken die zich voordoen als huizen, mensen die over straat kruipen, omdat ze geen benen meer hebben, afval… echt pure armoe. Het is niet het allerleukste van reizen, maar wel enorm mooi en goed om dat zo nu en dan mee te maken. Het laat je weer eens extra beseffen hoe goed je het wel niet hebt.
Over het algemeen is reizen natuurlijk ontzettend leuk en heb je vaker een euforisch gevoel dan dat je loopt te balen als een stekker of je rot voelt. Benieuwd waarom reizen in je eentje nou zo’n succes is? Dat lees je hier!